Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 82

Коңгырт күзләр… тирән уйчан күлнең

Беркем белмәс серен яшергән.

Сүзсез генә, күз карашы белән

Күп әйтелгән… күпме дәшелгән.

Эх, ул ымнар, эх, ул ишарәләр… –

Күңелемә якын барсы да.

Мин аларны бик аз беләм, ахры… –

Ул карашлар моңлы, ярсу да…

Бер карасаң, шундый шаян алар,

Йолдызлармы анда биешә?..

Елмаюлар сине бизи генә,

Сөенүләр сиңа килешә…

Карашларың шундый моңсу кайчак…

Җиде биккә серләр ябылган.

И сөенәм гади сабый сыман –

Бер йозакка ачкыч табылган…

Күк йөзе бар синең күзләреңдә,

Уйчан күлнең тирән серләре.

Күзең яктысында

     һаваларда

Аккош булып очып йөрмәле…