Читать книгу Еракка китеп кара = Взгляни издалека - Мөдәррис Әгъләмов - Страница 35

Без – тормышның төпчек улы,

Иркәләнсәк – бар хакыбыз.

Менә ул – без… Бары шулай,

Бары шулай яратыгыз.

Адашасың, үртәләсең,

Яшәү эзләп сәяхәттән.

Йә, кем, түшәгендә ятып,

Иң акыллы сүзен әйткән?

Әйтсә-әйткән, арып-талып

Түшәгенә кайтып аугач;

Адәм кулы тимәгәндә,

Аягүрә үлә агач.

Була шундый мизгелләрем:

Аһәң алып тәүге җырдан,

Идел-йортның туфрагында

Шул агачтай басып торам…

Басып торам, әйтерсең лә

Бу мизгелдә мин табигать:

И табигать, аягүрә

Үлә белү серен өйрәт!

Өйрәт мине, –

(Кешеләргә

Аягүрә барсын җырым!) –

Бу тормышның бераз гына

Иркәләнгән төпчек улын!