Читать книгу Каханне (зборнік) - Мікола Калядны - Страница 24
Ільвінае вока[1]
Шкаляры
22
ОглавлениеВозера гуляла адлюстраваньнем гор, смяялася сонечнымі блікамі і ніяк не згаджалася з Кастусём.
Як і яго сябрукі, ён сядзеў на беразе лотасам і перайначваў сябе думкамі. «Трэба быць, кім хочаш, хацець – што можаш, а магчы – усё».
Гэты загавор круціўся ў галаве, аднак чамуцьці не дзейнічаў, хоць дасюль дапамагаў. Нейкая перашкода блукала ўнутры і збівала глыбіню віру.
Кастусь нацяўся дазнацца, што гэта, напружыўся – і затрымаў-такі вінавайцу, уважліва разглядзеў яго.