Читать книгу Өтерләр юк йөрәк тибешендә - Назиба Сафина - Страница 34

Киткәндә сагынмам кебек, –

Янымнан куам.

Мәхәббәткә шул минутта

Мин нокта куям!

Ул китүгә үк, шул нокта

Үзгәрә башлый.

Зурая кояш кадәрле,

Диңгездәй ташый…

Ноктаны җуеп ук ташлый,

Ничек җуймасын! –

Ташкын ялгыш уйларымның

Эзен куймасын!

«Мәхәббәтсез яшәү юк ул,

Булса – фаҗига.

Килә, каршы ал, – дип, – аны!» –

Күккә ай чыга.

Һәм… тагын икебез генә

Бөтен җиһанда…

Кил генә, күлмәк тегәрмен,

Син ай булсаң да…