Читать книгу Өтерләр юк йөрәк тибешендә - Назиба Сафина - Страница 40

Син эндәшкәч,

Әллә нәрсә булды, –

Елмаялар моңлы тынлыклар.

Дәшмәсәң дә, әллә нәрсә була, –

Ялган кебек барлык чынлыклар…

Һәм юк кебек

Җирдә чын мәхәббәт.

Шатлык та юк, хәсрәт, кайгы да.

Битарафлык баса бар дөньяны, –

Сагышы юк сагыш-айның да…

Эндәш миңа

Бары болай гына! –

Кайтар айны, серле таңнарны!

Тирәнрәк төшкән саен, авыр

Мәхәббәтнең серен аңлавы…

Син эндәшкәч,

Әллә нәрсә булды,

Дигән идем, эндәшмәгәч тә,

Әллә нәрсә булды бу күңелгә, –

Ник сыныйсың, көнләшмәгәч тә?

Эндәшмәвем

Көнләшмәүдән түгел,

Дигән идем, ничек көнләшмим?

Антлар эчәм сиңа эндәшмим дип,

Әйт серләрен, ничек эндәшмим?

Күңел – дәрья,

Эндәшүең – давыл,

Дулкынлана күңел, син дәшкәч…

Күңелкәем – тирән моң дәрьясы, –

Түгелепләр китә көнләшкәч…