Читать книгу Күңел тарихы. Шигырь. Том 8. Стихи - Рузил Фазлыев - Страница 26

Карыйк әле бераз тирә якка,

Ашыкмыйча… дөнья качмас ул.

Теләсәңдә әгәр буйсынмасаң,

Яңа хикмәтләрен ачмас ул.

«Хуҗалар» күп, көтүчеләр кебек,

Көтү, көтү итеп «туплыйлар».

Шул көтүгә теләп кушылучы…

Кеше булуыннан «туктыйлар».

Үзе теләгенә хуҗа булмый,

Көтүчегә карап өметтә.

Ә син аңа бары мал көтүе

Сине уйламый ул… көлептә.

Хәкимнәр бит булган электә,

Аларда бит булган зирәклек.

Мәкер белән яшәп калу түгел.

Халык өчен булган кирәклек.

Вакыт килеп үзе сүзен әйтер,

Иелерләр «башлы» башлары.

Сүзсез калып инде мәнгелеккә,

Истәлеккә куйган «ташлары».

Табынырга була алга таба,

Исән чакта куйган ташларга.

Әллә аңлап, без кеше бит диеп,

Кыйбыланы эзли башларга.