Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранное - Сажида Сулейманова - Страница 32

Иртәнге ай йөзә,

аксыл юллар алда.

Ак юрган астында

басу-кырлар ялда.

Атлыйсың сак кына –

йокламый Җир-ана.

Тирәннән яктыга

кара елга ага.

Иртәнге җилләрдә

мин чыгам кырларга

җирнең сулышын,

йөрәк тибешен тыңларга.

Без йөргән юлларда

алтын фонтан ата.

Без булган җирләрдә

якты нурлар арта.

Кыш уза, яз җитә,

уҗымнар уяна.

Урманга җыр кайта,

тургайлар куана.

Чык төшә юлларга,

мин чыгам кырларга

җирнең сулышын,

йөрәк тибешен тыңларга.

Иртәнге җилләрдә

бодай дулкынлана.

Үзенә чакыра, –

төнге утлар яна.

Без йөргән җирләрдә

кайнар эзләр кала.

Кул тисә җиремә –

кулдан алтын тама.

Таң нуры юлларда,

мин чыгам кырларга

җирнең сулышын,

йөрәк тибешен тыңларга.