Читать книгу Күңелем нигъмәтләре = Души моей богатства - Гарифуллин Дамир - Страница 37

Очар кошлар китәр чак иде лә,

Табыштык та икәү, таныштык.

Кавышулар насыйп булмаганмы,

Кай җирләрдә микән ялгыштык?

Кояштан да кайнар мәхәббәтне

Калдырганбыз инде берүзен.

Ул берүзе янып-көйгәнлеген

Сөйләп бирә алмас җир йөзе.

Йөрәкләрнең урын табалмыйча

Ярсуларын азмы кичердек.

Бер ялгышу гомер буйларына

Күз яшьләре генә эчерде.

Кара болыт баскан төннәрдән дә

Караңгырак көннәр күп иде.

Сагыш-моңны дөнья җаныбызга

Барлык таулардан да күп өйде.

Очар кошлар язын кайтканда да

Бу күңелләр нигә елый соң?

Елыйдыр шул инде, өзелгәндә

Өметләрнең иң-иң олысы.

Без дигәнчә генә язылмаган,

Язмышка да башны иясең.

Уйламыйбыз башта бер ялгышып,

Гомер буе янып-көясен.

Мәхәббәт тә олы хаталардан

Хали түгеллеген кем белсен.

Шуны белеп менә, шуны белеп,

Күз яшьләрем ташып түгелсен.

Рәнҗетелгән керсез мәхәббәтем

Калсын әле сөттән ак булып.

Калмасын ул безнең күңелләрдә

Аңлашылмый торган тап булып.