Читать книгу Versamelde poësie - D.J. Opperman - Страница 26

Hoe langsaam is die aande sonder jou

as alles in die stiltes doelloos lyk

en ek uiteindelik ’n boek oopvou

maar ure na dieselfde woorde kyk,

totdat ek weet wanneer ek so alleen

verskeie beelde uit myself opwek,

voer siel en siel bo alle skeiding heen

tog soms ’n woordelose tweegesprek.

Van al my vriende in die stad verskuil

en hulle samekomste luid en leeg,

word ek ’n eensaam afgeslote kuil

wat net in dieptes van myself beweeg,

want jou afwesigheid is meer vir my

as al die vreugdes wat ek elders kry.