Читать книгу Versamelde poësie - D.J. Opperman - Страница 29

Omdat jy so my siel met hoë kragte laai,

weet ek as hierdie rype liggaam van hom stort

in rooi herfswinde om met nuwe lus te waai

tot dit die diep gevlam van krotonblare word,

sal ek alreeds met vreugde styg bo verre

stede en die fosforsome van die oseane,

verby die witgevlerkte sterre

en silwer trosse van jong mane . . .

totdat die opgegaarde kragte

uiteindelik my keer

na waar dryfveer en gedagte

oopruim tot ’n selfbeskore sfeer.