Читать книгу Versamelde poësie - D.J. Opperman - Страница 34

Bitter dwaal ek met die skande

dat my moeë en vereelte hande

nie die dinge bring aan jou

wat jy van my kan eis as vrou;

jou oë wat in stiller ure wys

jy droom oor ’n “verlore paradys”!

In my groei die grou vermoede

jy het my in my groot armoede

sonder liefde, sonder haat

al maande, jare reeds verlaat.